"Kiedyś Ci wybaczę" Ewa Bauer ["Tułacze życie" tom II]

Trzech synów, a ojcowizna jedna. Jak podzielić majątek sprawiedliwie? W pierwszej części cyklu "Tułacze życie" mogliśmy śledzić losy najmłodszego brata, Augustina. W kolejnej odsłonie trylogii Ewa Bauer opisuje historię Michaela, środkowego Neubinera.


 

Fabuła

Michaela Neubinera nie pociąga życie na wsi. Wyjeżdża z Łanów do Lwowa, aby kształcić się na piekarza. Średni syn Josepha uchodził za mało wytrwałego. Jak zniesie ciężka praktykę u mistrza? Czy wielkie miasto przyniesie mu szczęście w życiu? Jak ułożą mu się relacje z braćmi? Czy odległość nie osłabi rodzinnych więzi?

Przebaczenie

Motto powieści "Kiedyś Ci wybaczę" to "Ubi est confessio, ibi est remissio", czyli "Gdzie jest przyznanie, tam jest przebaczenie". Michael to osoba, którą długo dręczą wyrzuty sumienia, która wielokrotnie analizuje, czy w takiej sytuacji mógł zrobić coś lepiej. Czy wstydliwe tajemnice ujrzą światło dzienne, a  bohater powieści zdobędzie się na to, aby poprosić o przebaczenie?

Patriotyzm

Akcja książki ma  miejsce w Królestwie Galicji i Lodomerii. Autorka dołożyła starań, aby pokazać obyczaje i historię tego regionu. Na przykładzie Michaela porusza temat tożsamości narodowej. Rodzina Neubinerów wywodzi się z Prus. Ludwik, dziadek głównego bohatera, brał udział w walkach na śląsku, a potem tam się osiedlił. Jego syn przeniósł się, w ramach kolonizacji przeprowadzonej przez cesarza Józefa II na tereny Galicji. Narodowości zaczęły się mieszać, a sam Michael ożenił się z Polką. Kiedy teść, zaangażowany w ruch wyzwolenia narodu spod jarzma zaborców, pyta się zięcia o to, kim jest. Ten mu odpowiada: "Nigdy nie stanę przeciwko wam, ale wolę się do polityki nie mieszać. Zawsze będę postrzegany jako wróg, , choćbym nie wiem jak bardzo deklarował swoją przynależność do narodu polskiego. Póki nie giną ludzie, jest praca i chleb, żyje się względnie bezpiecznie, póty chcę tu mieszkać, w kraju zwanym Galicją." [*]

Nie jestem historykiem i nie będę oceniała tego jak Ewa Bauer zarysowała tło powieści. Często powtarzam, że beletrystyka nie jest źródłem wiedzy historycznej i można pozwolić sobie w niej na drobną swobodę. Jednak, kiedy w 1808 roku lekarz podje chorej antybiotyk, to myślę, że jest to zbyt duża frywolność ze strony autorki. Możecie mnie poprawić, ale czy nie zostały one odkryte ponad 100 lat później?

Podsumowanie

"Kiedyś Ci wybaczę" to powieść pachnąca chlebem. Pomiędzy piekącymi się bochnami Michael Neubiner przedstawi nam swoje radości i zgryzoty. Dla czytelników pierwszej części niektóre wydarzenia będą znane, wszak są powiązane z losami Augustina, jednak dzięki kolejnemu tomowi "Tułaczego życia" poznamy średniego brata dużo lepiej.

[*] Ewa Bauer, "Kiedyś Ci wybaczę", wyd. Replika, Poznań 2020, s. 91.

17 komentarzy:

  1. Sporo Joanno czytałem i słyszałem o tej książce. Nie wykluczam - że sięgnę :) Pozdrawiam i życzę zaczytanego weekendu :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Musiałabym najpierw przeczytać pierwszy tom :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Lubię prozę Ewy Bauer więc mogłabym się skusić na tę książkę.

    OdpowiedzUsuń
  4. Mam jeszcze przed sobą lekturę pierwszego tomu.

    OdpowiedzUsuń
  5. Ostatnio przerzuciłam się na coś innego niż kryminały i nie powiem, ta autorka mnie intryguje, ale z tym antybiotykiem faktycznie mocno popłynęła. :D Ne wiem, jak ten opis dokładnie w książce wyglądał, ale może to jedynie z jej strony jakieś przejęzyczenie, albo nie umiała znaleźć innego określenia? :D Tak, czy siak książka mnie intryguje, bo chociaż fanką historii nie jestem, to takie umiejscowienie akcji jest intrygujące. ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. Tak pięknie opisałaś swoje wrażenia z lektury "Kiedyś Ci wybaczę", że nie pozostaje mi nic innego, jak sięgnąć po tę serię.

    OdpowiedzUsuń
  7. Bardzo mnie zaciekawiła ta książka. Zgadzam się, że w powieściach historia nie musi być dobrze odwzorowana :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Nie czytałam pierwszego tomu i nie mam w planach na razie jej czytać.
    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń
  9. Najpierw pierwszy tom, a potem kolejny:) Pozdrawiam:)

    OdpowiedzUsuń
  10. Być może kiedyś się skuszę na tę sagę, lecz będę chciała zacząć od I tomu.

    OdpowiedzUsuń
  11. Widzę, że niezła seria, mogłaby mnie zaciekawić, więc chętnie po nią sięgnę :)

    OdpowiedzUsuń
  12. Jeszcze nie miałam okazji przeczytać żadnej książki tej autorki. Niestety nie sądzę, aby tematyka mnie urzekła.

    OdpowiedzUsuń
  13. Lubię trylogie, więc tę też kiedyś przeczytam :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Bardzo dobrze zachecasz Asiu, jestem bardzo zainteresowana ta pozycja.

    OdpowiedzUsuń

Copyright © Asia Czytasia , Blogger