"Hashtag" Remigiusz Mróz

Hashtag [#] jeszcze jakiś czas temu oznaczał po prostu numer, jednak za sprawą mediów społecznościowych stał się znacznikiem pomagającym szybko odnaleźć interesujące nas treści. Wystarczy kliknąć czy zaobserwować odpowiednie hasło i aplikacja wyświetla nam wpisy na ten temat. W powieści Remigiusza Mroza tzw. płotek miał przykuć uwagę i być wskazówką. Bohaterka została wplątana w grę, a żeby ją przejść musi dowiedzieć się co oznacza #apsyda.



Fabuła

Tesa dostaje informację o przesyłce czekającej na odbiór. Niby nic nadzwyczajnego w dzisiejszych czasach, tylko, że ona nic nie zamawiała. Decyduje się jednak wybrać po paczkę. Może ktoś chciał zrobić jej niespodziankę. Tylko te nie zawsze są miłe. Nadawca przesyłki nakierowuje uwagę kobiety na hashtag na Twitterze. Słowo apsyda zaczyna pojawiać się na kontach osób uznanych za zaginione. Co ono oznacza? Czy to masowy powrót z zaświatów? Co Tesę łączy z tymi ludźmi?


Dwie linie narracji

Wydarzenia teraz mamy przedstawione z perspektywy głównej bohaterki, a wydarzenia z przeszłości opisane słowami jej akademickiego wykładowcy, Krystiana „Stracha”. Czytam sobie te dwie relacje i cholera mnie bierze, bo się kompletnie nie kleją, bo postacie z teraz wydają mi się całkiem innymi niż te z wtedy, bo czuję, że sobie przeczą. Na końcu okazuję się, że to wszystko ma sens i, nie wchodząc w szczegóły, jest to całkiem fajne zagranie ze strony Remigiusza Mroza.

Czytelnicy kryminałów przyzwyczajeni są do tego, że pisarze odwołują się do wydarzeń z przeszłości. Autorzy często właśnie tak opowiadają historie, które wymyślą. W „Hashtagu” nie wszystko jest takie jak się pierwotnie wydaje. Granica pomiędzy prawdą a fikcją w fikcji zostaje zatarta. Pisarz postarał się, aby zdezorientować czytelników. Udało mu się znaleźć rozwiązanie oryginalne. Wiedząc jak kończy się ta powieść mam poczucie, że powinnam przeczytać ją jeszcze raz, żeby upewnić się, czy faktycznie wszystko ma w niej sens. Nie zrobię tego jednak, bo...


Styl i język

W „Hashatagu” Remigiusz Mróz próbuje osiągnąć efekt zagubienia i, wspomnianej już, dezorientacji. Chce doprowadzić główna bohaterkę do stanu, w którym nie wie kim jest oraz co i kto jest prawdziwe. I gdyby tylko na tym poprzestał, poświęcił temu więcej uwagi, moja ocena tej powieści poszybowałaby w górę. „Hashtag” jest dla mnie przykładem książki, w której chciano upchać za dużo, albo w której ktoś koniecznie chciał pokazać jak bardzo jest oczytany. Postępowanie sprawcy i dedukcja bohaterów sprowadza się do wielu teorii z socjologii, ekonomii, filozofii. Nie mam nic przeciwko, żeby używać popularnych form do przedstawienia specjalistycznej wiedzy, ale wszystko powinno mieć jakiś umiar – to w końcu jest powieść kryminalna, nie podręcznik. Traci na tym akcja, a przede wszystkim dialogi. Do tego mam wątpliwości, czy te wykłady mają znaczenie dla głównego nurtu powieści, bo ja widzę w nim miejsce tylko dla platońskiej teorii jaskini.

Czytając tę powieść towarzyszyło mi też poczucie, że rozumowanie bohaterów jest podejrzanie naciągane. Wykazują się niebywałą intuicją właściwie interpretując posiadane informacje. Wcześniej stroniłam od przykładów, żeby uniknąć spojlerów, ale tu zacytuję fragment: „Konto na Facebooku być może tak [zostanie sprawdzone w wypadku śledztwa], względnie śledczy dobiorą się do korespondencji mailowej. Nikomu jednak przez myśl nie przejdzie by szukać tropów na GoldenLine.”1 Tak właściwe dlaczego nie? Skoro wystarczy wpisać w wyszukiwarkę imię i nazwisko i wyświetlają się nam wszystkie konta społecznościowe danej osoby oraz jej zdjęcia. Średnio rozgarnięty człowiek zauważy od razu, że jest jest aktywna w tym portalu. Takie niuanse towarzyszyły mi w całym procesie czytania, przez co coraz mniej wierzyłam autorowi i jego bohaterom, za to biernie czekałam na zakończenie.


Podsumowanie

Od około 3 lat zbieram się do przeczytania jakiejś książki autorstwa Remigiusza Mroza i zewsząd słyszę sugestie zacznij od Chyłki. Cóż. Trzeba było zacząć od Chyłki. Historia Tesy nie wciągnęła mnie tak jak mogłabym oczekiwać po powieści króla polskich kryminałów. Czytałam ją jakbym miała w rękach tekst debiutanta. Ciekawy pomysł, świetne zwroty akcji i interesujące podejście do sposobu jego realizowania zostały przyćmiony przez fabularne niuanse i akademickie wywody.

1 Remigiusz Mróz, „Hashtatg”, wyd. Czwarta strona, Poznań 2018, loc. 4258-4259.

23 komentarze:

  1. Pamięć mnie chyba zawodzi - "coś" z Autora czytałem, ale dość dawno. Raczej teraz nie sięgnę. Pozdrawiam !

    OdpowiedzUsuń
  2. Też zaczęłam od innej książki niż Chyłka i to był błąd. Bardzo się męczyłam przez co zraziłam się do twórczości pana Mroza.

    OdpowiedzUsuń
  3. Skorzystam chyba z Twojej rady i przygodę z Mrozem zacznę od Chyłki. :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Twórczość tego autora jeszcze przede mną.

    OdpowiedzUsuń
  5. mnie się podobała do połowy... później już kompletnie się pogubiłam kto, co i dlaczego? Mam wrażenie, że powieść miała potencjał, ale albo nie został on wykorzystany, albo ja go nie zrozumiałam :D ja zaczęłam przygodę z Mrozem od "Czerwonej Madonny" i mnie ta książka się podobała ze względu na paranormalne zjawiska, ale zakończenie znów była dla mnie zagadką :P może jestem za głupia na jego dzieła :D

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie zaczęłam czytać, ale wiele razy miałam ochotę. Zacznę od Chyłki jak coś.

    OdpowiedzUsuń
  7. Też zaczęłam od tej książki, też uważam, że to był błąd. Ale teraz nie mam ochoty czytać innych powieści autora, bo miałam to samo, co ty: "Czytałam ją jakbym miała w rękach tekst debiutanta". Albo nawet gorzej, czasem debiutanci potrafią ciekawie pisać, a pan Mróz... no nie, po prostu nie. Nie wiem, czy kiedyś się pozbieram po "Hashtagu" i sięgnę jeszcze po jego twórczość...

    Pozdrawiam
    https://subjektiv-buch.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  8. Ja jeszcze nie czytalam nic Mroza ale mój dziadek uwielbia :D

    OdpowiedzUsuń
  9. muszę w końcu zacząć czytać książki tego pana:D

    OdpowiedzUsuń
  10. Chyłka :) tak zaczęłam i bardzo mi się spodobało

    OdpowiedzUsuń
  11. Ja całkiem dobrze czuję się w klimatach Mroza, chociaż tej książki jeszcze nie czytałam.

    OdpowiedzUsuń
  12. Remigiusz Mróz to dość kontrowersyjna postać w internecie. Przez to jakoś nie sięgałam po jego twórczość. Myślę jednak, że pora w końcu się przełamać :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Jakoś nie umiem się przekonać do twórczości tego autora. I dalej sądzę, że póki co nie wezmę się za jego książki

    OdpowiedzUsuń
  14. Jeśli pamięć mnie nie myli też tyle zbieram się za przeczytanie jakieś powieści Mroza, tylko ja jeszcze nie poczyniłam konkretnych kroków w tym kierunku. Szkoda, że ta pozycja nie do końca cię usatysfakcjonowała. Ja zaczęłam się zastanawiać jaka książka była debiutem autora. Chyba to sprawdzę.

    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń
  15. Czytałam kiedyś I tom Chyłki i byłam zadowolona. Inne książki pana Mroza wciąż przede mną. :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Potwierdzam. Pierwsze tomy Chyłki były naprawdę fajne. Czytało się przyjemnie. Potem już tylko gorzej. Ja w Twoim wyzwaniu pokusiłam się o Halny. Ech. Pierwszy tom z Forstem w roli głównej był świetny. Każde kolejne już coraz mniej. A Halny... męczę się trochę, ale doczytam do końca!
    Pozdrawiam serdecznie znad filiżanki kawy :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Zdecydowanie polecam Chyłkę- tę serię akurat naprawdę bardzo przyjemnie się czyta. Hashtag już za mną i jego dużym atutem myślę jest własnie zakończenie, które w pewien sposób jakos scala całość.
    cieplutko pozdrawiam :-)

    OdpowiedzUsuń
  18. Nie znam twórczości autora, choć o nim samym dużo słyszałam.

    OdpowiedzUsuń
  19. Ja też gdzieś od około trzech lat się przymierzam do Mroza i jakoś wciąż nam nie po drodze. Tyle różnych i sprzecznych opinii spotykam o jego twórczości, że nie wiem co myśleć.

    OdpowiedzUsuń
  20. Znam już twórczość autora i te książki, które przeczytałam mi się podobały. Tej nie znam, ale kiedyś pewnie sprawdzę czy mi się spodoba. ;)

    OdpowiedzUsuń
  21. Mój mąż jest akurat na etapie czytania wszystkiego co napisał Mróz. To coś dla niego. :)

    OdpowiedzUsuń
  22. Mam za sobą kilka jego książek i powiem szczerze, że przypadła mi jego twórczość

    OdpowiedzUsuń

Copyright © Asia Czytasia , Blogger