"Dewolucja" Max Brooks

Wielka Stopa (czy też Sasquatch), mityczne zwierzę związane z amerykańską kulturą. Dla nas chyba bardziej wytwór popkultury lub nowinka z programów popularnonaukowych. Jednak literacko wydaje się to bardzo ciekawy motyw. Starcie człowieka z silną, ogromną istotą. Czy to może dobrze się skończyć? Raczej nie. To zapowiedź krwawej jatki. Taki motyw realizuje Max Brooks w powieści „Dewolucja”. Greenloop, osada high-tech, zostaje odizolowana od świata w wyniku wybuchu wulkanu. Do tej pory wygodnie żyjący w niej mieszkańcy muszą obyć się bez Internetu, dornów i inteligentnych domów. Nadchodząca zima wydaje się ogromnym zmartwieniem, ale w praktyce okazuje się, że dziwne odgłosy z gór są zwiastunem większych problemów.

Można by powiedzieć, że w książce jest masakra, więc czytelnik powinien być usatysfakcjonowany. Ja jednak mam mieszane uczucia. Przede wszystkim w tę powieść bardzo źle się wchodzi. Wstęp jest dość długi, a bohaterowie tak przerysowani, że momentami miałam wrażenie, że czytam pastisz katastroficznego horroru. „O nie, o nie. Wybucha wulkan, więc udajmy się na uspokajającą sesję jogi” - jakoś tak to było. Wydali mnie się bardzo obcy, o tak odmiennym sposobie myślenia, że trudno było mi wczuć się w ich położenie. Do tego jest ich dużo, co na początku książki może utrudnić śledzenie fabuły.

Ciekawa wydaje się też forma książki, jednak – w moim odczuciu – autor nie do końca osiągnął cel. Powieść rozpoczyna się w momencie, kiedy reporter przygotowujący materiał o sasquatach i katastrofie w Greenloop dostaje dziennik jednej z zaginionych kobiet. Wydarzenia poznajemy od środka, głównie dzięki jej zapiskom. Miało być nieco „surowo”, a jest powieściowo. Przyznam, że nie czułam, iż czytam odnaleziony dziennik. Za dużo dialogów, a zapiski są zbyt przemyślane, uporządkowane. Za to inne elementy np. wycinki z gazet, rozmowy z ratownikami, zoologami to już „inna para kaloszy”. Te są nośnikiem pewnego realizmu, jakiego oczekiwałam po zaproponowanej przez Brooksa formule.

„Dla mnie Greenloop było jak Titanic – z konstrukcyjnymi niedociągnięciami i brakiem łodzi ratunkowych. (…) Biorąc pod uwagę nowoczesną logistykę i telekomunikację, świat musiał wydawać się mały, ale góra Reiner zerwała wszystkie łącza i nagle świat stał się ogromny.”1 Przyzwyczajmy się do wygody i wydaje nam się, że taki stan będzie trwał. Max Brooks opowiada historię, gdzie został on brutalne zakończony. Gdzie ludzie musieli zmierzyć się z pierwotną siłą. Historię, którą ja nie do końca poczułam, ale nie zaprzeczę, że ma ona dobre momenty, a Wielka Stopa to istota, która niewątpliwie rozpala wyobraźnię.

1 Max Brook, „Dewolucja”, przeł. Paweł Wieczorek, wyd. Zysk i s-ka, Poznań 2024, s. 84.

[Egzemplarz recenzencki]

10 komentarzy:

  1. Ja raczej na razie nie planuję czytać tej książki, pozdrawiam .

    OdpowiedzUsuń
  2. Wielka stopa w Stanach na prowincji jest cały czas obecna. I wiele ludzi się z nią utożsamia i opowiada legendy z nim związane. Czy ja wierzę? Może niekoniecznie, ale społeczności, które żyją daleko od wielkich aglomeracji mają swój folklor, który mieszczuchy raczej nie zrozumieją. Zawsze potrafisz mnie zaciekawić tematem książki. Dobrego weekendu! 🤗

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Mam jednak nadzieję, że kolejna książka będzie lepsza. 😉

      Usuń
    2. Mam właśnie wrażenie, że Amerykanie inaczej podejmą do tej książki. Tam jest to cześć kuktrury, dla nas bajeczka. Oni chyba lepiej poczują tę grozę

      Usuń
  3. Tym razem, to raczej nie jest książka dla mnie, ale wiem komu może się spodobać.

    OdpowiedzUsuń
  4. Dla fanów tego typu powieści to pewnie może być ciekawa książka.

    OdpowiedzUsuń
  5. WYdaje mi się, że bohaterowie zostali przerysowani, może wyszedł karykaturalny charakter postaci :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Temat ciekawy, ale książka ma sporo minusów.

    OdpowiedzUsuń

Copyright © Asia Czytasia , Blogger