"Potwory" Anna Potyra

 (…) Każdy ma jakiegoś potwora. Pani i ja też. I Basia. Jeśli teraz nie nauczy się nad nim panować, to on zapanuje nad nią.1

Życie składa się z różnych doświadczeń. I z pewnością nie uchronimy się przed tymi przykrymi. Szczęście, kiedy są one tak drobne, że można je zdmuchnąć niczym okruchy ze stołu. Gorzej kiedy takie wspomnienie nami zawładnie i rozrośnie się do rozmiarów wstrętnego trolla, który regularnie zatruwa nam myśli.




Fabuła

Warszawa. Zostają znalezione zwłoki kobiety. Śledczy ustalają, że to ciało śpiewaczki operowej. Pozostaje ustalenie sprawcy i motywu. Młoda, zdolna, lubiana, ale najwyraźniej dorobiła się wroga, bo jej zwłoki wyglądają, jakby ktoś wyładował na nich wszystkie swoje frustracje. Policjanci zaczynają prowadzić zagmatwane śledztwo - pełne luk i niejasności. Jakie potwory z przeszłości wywołały falę gniewu wobec tej kobiety?


Wymagające zadanie


Próbowaliście rozsupłać poplątane kable? Takie wymagające zadanie postawiła przed czytelnikami Anna Potyra.

Na początku sprawa wydaje się beznadziejna. Przed nami mozolna praca i nie wiemy od czego zacząć. Każdy ruch powoduje, że wpadamy w wielką plątaninę. Podobnie sytuacja wygląda u śledczych z powieści. Każde podejmowane działanie kończy się marnym skutkiem. Pojawiają się różne hipotezy, ale w nich jest wiele luk, ciągle jakiś element nie pasuje.

Udaje nam się wyodrębnić poszczególne kable - widzimy światełko w tunelu - ale jeszcze daleko do końca. Co rusz trafiamy na kolejne węzły, które trzeba rozplątać. W trakcie śledztwa pojawiają się nowe wątki. Śledczy, i my razem z nimi, typują podejrzanych. Wydaje się, że jesteśmy blisko rozwiązania sprawy. Autorka jednak czuwa, by nie zabrakło zwrotów akcji. Co jakiś czas podrzuca dowód, wskazuje nowego świadka czy po prostu oświeca któregoś z bohaterów, co powoduje, że śledztwa, pomimo że jest na dobrej drodze, nie można uznać za zakończone.


Po raz kolejny przekonuję się, że kryminały warto doczytać do ostatniego słowa.

W trakcie czytania Potworów myślałam sobie: Przyzwoita książka, ale to wszystko już było. Policjant pracoholik, krzywda dziecka, brutalna zbrodnia - znamy to. W końcu nadchodzi ta cudowna chwila, kiedy dowiadujemy się kto i dlaczego zabił. W tym momencie muszę się zwrócić do autorki: Pani Anno, cudownie zrobiła Pani nas wszystkich w jajo. Zakończenie zmazało drobne, ale jednak cienie. Pokazuje ono jak Anna Potyra (i morderca) perfekcyjnie wszystko zaplanowali. Zaskoczyło mnie to, że tytułowe potwory przybrały właśnie taki kształt.


Potwory to druga książka autorki.

Muszę wspomnieć o tym, że spotykamy tu tych samych śledczych co w jej pierwszej powieści pt. Pchła. Anna Potyra kontynuuje tzw. wątki osobiste policjantów, więc teoretycznie powinniśmy najpierw przeczytać Pchłę. Powiem więcej, bardzo teoretycznie. Ja czytałam pierwszą książkę pisarki ponad rok temu i szczegóły tamtej historii zatarły się w morzu innych opowieści. To kompletnie nie przeszkadzało mi w śledzeniu fabuły Potworów, a nawet nabrałam ochoty na powtórne przeczytanie Pchły.


Podsumowanie

Anna Potyra - miłośnikom kryminałów - polecam zapamiętać to imię i nazwisko. Po raz kolejny przekonuję się, że to bardzo obiecująca pisarka. Co prawda nie pamiętam szczegółów jej pierwszej powieści, ale pamiętam, że nie mogłam się od niej oderwać. Natomiast jej druga książka zaskoczyła mnie świetnym finałem. Nie ważne czy sięgniecie po Pchłę czy Potwory, ważne, aby poznać to, co napisała ta kobieta.

1 Anna Potyra, Potwory, wyd. Zysk i s-ka, Poznań 2020, s. 111.

Zobacz też:

Anna Potyra - Pchła

25 komentarzy:

  1. Ja tym razem Joasiu podziękuję . Wszelkim thrillerom i horrorom mówię nie. Pozdrawiam !

    OdpowiedzUsuń
  2. Lubię kryminały więc na pewno zapamiętam imię i nazwisko tej autorki i będę miała jej książki na uwadze:)

    OdpowiedzUsuń
  3. Tytuł zanotowany. Gdy książka wpadnie mi w ręce z pewnością przeczytam :)

    OdpowiedzUsuń
  4. Zaintrygowałaś mnie tą lekturą, że dopisuję ją do listu do świętego Mikołaja.:P

    OdpowiedzUsuń
  5. Coś dla mnie. Poszukam w bibliotece tych dwóch książek tej autorki i czekam na kolejne :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Nie miałam jeszcze okazji poznać książek tej autorki. Potrafisz zachęcić.

    OdpowiedzUsuń
  7. I like this policial stories

    OdpowiedzUsuń
  8. Oooo zmieniłaś design bloga. Fajny! :) Jestem ciekawa jakie potwory czyhają w środku bohaterów.

    OdpowiedzUsuń
  9. Czuję się zachęcona do lektury tej książki. 😊

    OdpowiedzUsuń
  10. Brzmi intrygująco, zwłaszcza wspomniana końcówka. Zapisuję tytuł. :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Myślę, że za jakiś czas po nią sięgnę.

    Książki jak narkotyk

    OdpowiedzUsuń
  12. Zapamiętam nazwisko autorki ;) Lubię być w książce zaskakiwana, więc tym bardziej czuję się zaciekawiona fabułą i końcem :)

    OdpowiedzUsuń
  13. Brzmi bardzo ciekawie :) Często zniechęcamy się do czytania zauważając powtarzające się, modne wątki... Mimo wszystko ciekawy i niespodziewany koniec to rekompensuje :) Oby więcej takich :)

    OdpowiedzUsuń
  14. Ja bym z chęcią przeczytała. Lubię takie klimaty

    OdpowiedzUsuń
  15. Lubię kiedy kryminał trzyma w napięciu do ostatniego momentu i na koniec zaskakuje, wbijając w fotel.Z Twojej recenzji wnioskuję, że może mi się spodobać :)

    OdpowiedzUsuń
  16. Zaciekawiłaś mnie tą ksiazką :) Twórczości autorki nie znam ale musze poznać :)

    OdpowiedzUsuń
  17. Próbowałam przebrnąć przez "Pchłę" Anny Potyry - po jakichś 100 stronach odpuściłam. Więc po tę książkę nie sięgnę. ;)

    OdpowiedzUsuń
  18. Dużo tej książki wszędzie, ale widzę, że słusznie 😊

    OdpowiedzUsuń
  19. Dobrze, że o tym piszesz, bo dość szybko zniechęcam się oklepanymi kryminałami. Możliwe, ze po tę ksiażkę jednak warto sięgnąć i przeczytać do końca :)

    OdpowiedzUsuń
  20. Pamiętam o tej pisarce. Kiedyś z pewnością sięgnę po jej książkę :D

    Pozdrawiam
    https://subjektiv-buch.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  21. Ewidentnie to coś dla mnie ;) dziękuję Ci za tą recenzję .

    OdpowiedzUsuń
  22. Muszę zaznajomić się bliżej z twórczością Anny Potyry, zwłaszcza że lubię kryminały i thrillery. :)

    OdpowiedzUsuń

Copyright © Asia Czytasia , Blogger