"Szwendarri" Patrycja Południkiewicz-Kędzior

„To dzięki Szwendarriemu możemy szaleć na sankach w środku lata, nocować pod gołym niebem i przytulać się do mamy niedźwiedzicy, która sprzedaje kajzerki. Jedziemy na totalnym spontanie. Tworzymy wspomnienia. Budujemy marzenia.”¹ Kim jest Szwendarri? Raczej czym. To stare, żółte suto, które przypadkowo dołącza do rodziny Majki. Może wydawać się nieco problematyczne, bo lubi jeździć własnymi drogami, ale – jak można wnioskować po powyższym cytacie – jego właścicielom jakoś mocno to nie przeszkadza.

Właściwie można napisać, że rodzinka z opowiadań Patrycji Południkiwiecz-Kędzior jest otwarta na przygodę. Odrobinkę walczy ze Szwendarrim, aby trochę bardziej się ich słuchał, ale ostatczenie cieszą się tym, co on im oferuje. Potrafią odnaleźć się w każdych okolicznościach. Cieszą się nimi i czerpią z życia i doświadczają przygody.

Bo „Szwendarri” to książka przygodami „napakowana”. Właściwie to zbiór opowiadań. W pierwszym autorka wyjaśnia, jak Szwendarri trafił do rodziny Majki, a każde kolejne to wyprawa ku nieznanemu. Gdzie żółte auto ma ochotę dziś pojechać? Czy ma ono wyjątkowy zmysł oceniania, co będzie najlepsze dla jego właścicieli?

Ciekawa jest narratorka w tych tekstach. Jest nią sześcioletnia dziewczynka. Patrycja Południkiewicz-Kędzior dzięki niej stwarza książkę i dla chłopaków, i dla dziewczyn. Przygodówkę, w której prym wiodą samochód i mała dziewczynka, a dokładniej przygodę opowiedzianą jej oczami. Przygodę szalona, wesołą, w której każdy może wziąć udział.

„(…) Szwendarri o lat szwenda się po ulicach naszego miasta. I dobrze, bo bez niego byłoby nudno.”² Spróbujcie po prostu się poszwendać, bez planu, spontanicznie, i zobaczycie co z tego wyniknie. Otwórzcie się na doświadczanie i cieszcie się chwilą. Dobrej zabawy się nie planuje. Ona może „wyskoczyć „zza każdego rogu.

1 Patrycja Południkiewcz-Kędzior, "Szwendarri", wyd. Labreto. Poznań 2024, s. 74.

2 Tamże, s. 40.

[Egzemplarz recenzencki]