"Kocia Szajka i Baszta Siedmiu Płaszczy" Agata Romaniuk

Ależ tę Kocią Szajkę rzuca po Polsce. Tym razem Agata Romaniuk wysłała ich z Cieszyna do Szczecina. Teoretycznie się relaksują na sopockich plażach. Trochę się opalają, a także dołączają do akcji „Koty na rowery. I tak – z całkiem niezłym czasem – dojeżdżają do wspomnianego Szczecina, gdzie podziwiają m.in. potężne maszyny zwane dźwigozaurami. Okazuje się, że ktoś sabotuje zabytkowe dźwigi regularnie wykręcając żarówki oświetlające miasto, jak i śruby otrzymujące maszyny w całości. Przeciwników dźwigozauów jest kilku. Kto z nich jest najbardziej zdeterminowany? Koty nie zamierzają tego tak zostawić. Zaczynają obserwację z lądu, wody i powietrza. Wierzą, że złapią łobuza. Czy tak się stanie przekonacie się czytając nową już dziesiątą cześć popularnego cyklu kryminalnego dla dzieci.

Dlaczego ta książka nie nazywa się „Kocia Szajka i dzwigozaury”? No dlaczego? Te wielkie maszyny są ewidentnymi gwiazdami tej powieści. I jak się przekonamy dość kontrowersyjnymi gwiazdami. Dlaczego jakieś tam maszyny, kupa złomu ma górować nad miastem? - pytają się niektórzy. Może można by postawić coś ładniejszego? Z estetyką trudno dyskutować. Natomiast fakty są takie, że dźwigozaury komuś zaszły za skórę i ten ktoś jest gotowy daleko się posunąć.

Kocia Szajka może zapisać na swoim koncie kolejne sprawnie przeprowadzone śledztwo. Tym razem wspierają inspektor Jeżynkę. Wspierają pomysłami, doświadczeniem, jak i ostrym pazurem. A przy okazji poznają nowe miejsce. Bo jako skutek uboczny można przywołać walor – nazwijmy go – krajoznawczy. Koty pochodzą z Cieszyna i ów Cieszyn jako miasto był bardzo widoczny w pierwszych częściach cyklu. Ale my mamy do czynienia z przebojowymi kotami, które nie boją się podróżować i doskonale widać, że miejsca, które odwiedzają nie są obojętne dla fabuły. Agata Romanik bardzo się stara, aby odmalować lokalny koloryt, cechy charakterystyczne danej miejscowości, symbole. I doskonale jej to wychodzi.

Już od pierwszej części – tej o śledziach - „Kocia Szajka” trafiła do topki ulubionych książek mojej córki. I – jeżeli się nie mylę – od trzech lat się w niej utrzymuje. Po każdą kolejną przygodę cieszyńskich kotów M. sięga z entuzjazmem. „Kocia Szajka i Baszta Siedmiu Płaszczy” utrzymuje dobry trend. A ja po raz kolejny mogę napisać, że polecamy ten przygodowo-kryminalny cykl dla dzieci.

[Egzemplarz recenzencki]